- Takimi në Bibliotekën “Villa Leopardi” –
- Nga Visar Zhiti
Porta e madhe – e hapur në Bibliotekën mes blerimeve. Salla e takimeve ishte plot me njerëz, të panjohur e të njohur, artistë, përkthyes, diplomatë, veprimtarë, etj, por bukuria më e madhe ishin rreshtat e parë me të rinjtë e liceut “Avogadro”, u shkēlqenin sytë, të vëmendshëm të gjithë, ndokush do të mbante dhe shënime, do të bënin pyetje nga më befasueset, me dhimbje dhe arsye…
Takimin e çeli drejtoresha e bibliotekës, znj. Tucci, duke na uruar mirëseardhjen. Gazetarja dhe njohësja e letërsisë së sotme shqipe, Annina Anninetta, organizatorja e takimit, foli për librin “Sulle strade dell’inferno”, për të cilin ishim mbledhur, botim i editorit “Besa”, me përkthim të Prof. Matteo Mandalá si dhe për jetën e autorit, nga përndjekja në lirinë krijuese të tij, mes atyre që e dënuan, që s’dinë të pendovet, theksoi ajo, dhe lexuesit që e do, ndërsa ambasadori Mario Bova i thuri një himn Shqipërisë, historisë dhe kulturës së saj.
Do të flisnin dhe studiuesi e veprimtari i njohur Dr. Rando Devole për antirrymën si mendësi dhe etikë që bëhet rryma e së vërtetës, po kështu dhe Alfons Gjoshaj për pasionin e të shkruarit dhe takimin si metaforë dhe më pas vërshuan diskutimet dhe kërshëria e mençura e liceistëve, poezia dhe dënimi, fshehja e krijimeve nga kthetrat që kërcënojnē dhe sot, ndryshimi mes shokëve jashtë burgut si pjesë e rrezikut dhe shokëve të burgut që sakrifikonin për ta ruajtur poezinë nga rreziku, redaktorët dhe spiunët, familja dhe buka, klerikët në burg dhe kardinalët shqiptarë, vdekja, liria dhe kultura, ëndrra dhe e ardhmja… dhe pse e shkruan poezinë, e zbulon ti poetin apo e zbulojnë brenda vetes… unë do dal nga tema, tha një i ri, do pyes për Kosovën dhe politikën e saj sot dhe unë u përgjigja dhe për poetët e saj, etj, etj.
Po edhe pasi u mbushën orët e caktuara të takimit, të gjithë mbetëm aty, brenda pareteve plot me libra, duke vazhduar bisedat, në grupe dhe me miq, ku ishin Anna dhe Bova, bashkëshortët Scalambrino, Eugenio dhe Luisa, bashkëshortët Borshi, Arbeni me Rezanën, këngëtarja lirike Ana Lushi me bashkëshortin e saj italian, pranë tyre dhe Eliza Çoba, njihemi… me Randon kujtuam dhe vitet në ambasadë, a ka ndonjë nga ambasada sot, eh, po takimi ka dhe patronazhin e tyre… afrohen dy vajza liceiste, pyesin prapë, se nuk mundëm dot gjatë takimit, thonë, patëm druajtje, duan të dinë për marrëdhëniet njerëzore para dhe pas burgut, po sot, më çudit kjo kërshëri kështu, janë të mallëngjyera, ç’t’u, them, vjen dhe pedagogia e tyre… te këmbët shoh hije, që zgjaten, cila dritë i krijoi, duken si kthetra që zgjaten, nuk njohin kufi, tjetër mbyllje rëndon në mendësinë e tyre, teksa kanë një frikë tjetër nga burgu i tjetrit…
Që të më mbrojë, Eda ime më kap dorën fort … nga çfarë të më mbrojë?… pemët e parkut jashtë fërgëllojnë dhe më duket se duan një krahësim, krahët e blertë ngjajnë me përqafimet… a bëjmë dhe një foto bashkë… Italia di të përqafojë bukur… të gjithë sot më duket se kanë mrekullinë e të riut, ashtu ndjejnë, ashtu flasin, ashtu duan… po vendi im pse nuk di të dojë… dhe aq?
