RITORNO SERALE
Rinchiusi nel silenzio, attendiamo notizie
Dal mondo esterno che ancora non vogliono arrivare subito.
Ci sediamo in uno strano silenzio, quante cose volevo dirti
ma è troppo tardi. Eri un posto fisso, ora sei andato via e svanito.
A volte, inquieti, ci alziamo, andiamo per un attimo al tuo letto,
fissiamo quasi con reverenza ciò che giace lì e non c’è più.
Orfana la stanza intorno a me
Lo sgabello appena imbottito, la tazza usata di recente,
Entrambi i fratelli circondati dalle loro mogli, morto il televisore,
le macchie sul tappeto e i documenti della morte sul tavolo.
Disincarnato, sei stato liberato.
Nel cuore della notte morente, prendo l’ultimo treno.
MARIJKE HANEGRAAF, Paesi Bassi 1946
Dal progetto “Poesia senza frontiere”, Fondazione Culturale “Ithaca” in Spagna del poeta e traduttore di fama internazionale GERMAIN DROOGENBROODT. Traduzione in lingua italiana e albanese a cura di IRMA KURTI
EVENING RETURN
Entrenched in silence, we wait for news
From the outside world that not yet wants to come at once.
We sit in a strange silence, all I wanted to say
Is too late. You were a fixed place, now you are done and gone.
Sometimes, restlessly, we get up, go to your bed for a moment,
Stare nearly reverently at what lies there and is gone.
Orphaned the room around me
The newly upholstered footstool, the recently used cup,
Both brothers surrounded by their wives, dead the TV,
The stains in the rug, and death documents on the table.
Disembodied, you are released.
In the middle of the dying night, I catch the last train.
MARIJKE HANEGRAAF, The Netherlands 1946
Translation Germain Droogenbroodt – Stanley Barkan
From the “Poetry without borders” project of the Ithaca Cultural Foundation in Spain directed by the well-known international poet, translator and publisher of modern poetry GERMAIN DROOGENBROODT. Translated into Italian and Albanian by IRMA KURTI.
KTHIMI I MBRËMJES
Të zhytur në heshtje, ne presim lajme
Që s’duan të vijnë menjëherë nga bota e jashtme.
Në një heshtje të çuditshme rrimë. Doja të të thoja gjithçka
Por është vonë. Ti ishe një vend fiks, tashmë je venitur, ke ikur larg.
Ndonjëherë, të shqetësuar, ngrihemi, shkojmë tek shtrati yt,
Shikojmë me nderim atë që shtrihet dhe nuk është më aty.
Jetime dhoma përreth meje
Stoli i sistemuar dhe gota e përdorur së fundmi,
Dy vëllezër rrethuar nga gratë e tyre, televizori pa jetë,
Ka njolla në qilim dhe mbi tavolinë dokumentet e vdekjes.
Ti çlirohesh nga trupi yt dhe je i lirë.
Në natën që vdes, unë trenin e fundit kap tani.
MARIJKE HANEGRAAF, Holandë 1946
Nga projekti “Poetry without borders – “Poezia pa kufij” i Fondacionit Kulturor Ithaca në Spanjë drejtuar nga poeti, përkthyesi dhe botuesi i njohur i poezisë moderne ndërkombëtare Germain Droogenbroodt. Përkthimi në italisht dhe në gjuhën shqipe nga Irma Kurti.
