Nga Alfons Zeneli
E qetë
ti mbi tela vjeshte
tingullon të fshehtat
e stinëve të tjera
E trembur
mbi mure, mbi gethe,
mbi letra
fryn era.
I qetë
thellë zemrës përskuq
këtë vjeshtë të ngrirë
e pa harrim.
I trembur
po klith
nga vdekja prej lndjes
që lind
në Perëndim.
