Nga Ergys Mertiri
Mediat e Ramës më kanë sulmuar personalisht duke shtrembëruar në mënyrë të paturp, hapur dhe qëllimisht komentet e mija mbi ngjarjet në Greqi.
Fillimisht gazeta TemA, e më pas një lukuni portalesh që punojnë si togë pushkatimi ndaj gjithkujt që bezdis qeverinë me mendimet që shfaq, shkruajtën që unë paskësha bërë një koment, ku ngazëllehesha për viktimat e zjarreve në Greqi.
Duke u kujdesur të theksojnë që në fillim se unë qenkam një komentues që përfaqësoj PD-në, ata përpiqen që, në këtë mënyrë, të përdorin mashtrimin dhe shtrembërimin e fjalëve të mija, si mjet për të goditur mua dhe opozitën. Në fakt, unë nuk jam as anëtar e as militant i Partisë Demokratike dhe nuk bëj pjesë në asnjë forum apo organizim të saj. Nëse shkruaj kundër Edi Ramës dhe jam angazhuar në disa protesta kundër tij, kjo vjen sepse qeverisjen e tij e shoh si një mynxyrë për këtë vend, si asnjë qeveri tjetër më parë. Por, përpjekja për të krijuar lidhje politike në një koment krejt normal dhe fare individual timin, është thjesht dhe vetëm mjerane, që tregon nivelin e qelbit që ka pushtuar mendjet dhe shpirtrat e atyre që janë në anën e këtij pushteti.
Në të vërtetë, që në rreshtin e parë të komentit tim në facebook, kam shprehur, e zeza mbi të bardhë, ndjeshmërinë time ndaj viktimave:
“Ndjej keqardhje për çdo jetë të humbur në Greqi. Vdekja është e tmerrshme dhe të trishton kudo ku e sheh. Solidariteti njerëzor duhet të qëndrojë përmbi dallimet tona etnike, racore apo ideologjike.”
E si mund të thuash se qenkam ngazëllyer për viktimat? Por, nga ana tjetër, jam përpjekur të sqaroj gjithashtu se kjo keqardhje nuk duhet të ngatërrohet me përgjithësime konceptesh me domethënie politike si “fqinjësia e mirë”:
“Po të jetë për fqinjësi ata kanë qenë fqinj të këqinj për ne. Na kanë marrë territor, na kanë vrarë, persekutuar, përzënë nga shtëpitë dhe ende nuk i pranojnë krimet e tyre. Natyrisht, unë arrij të dalloj grekun e thjeshtë nga politikat shoviniste të vendit të tij dhe nuk fajësoj çdo grek tek e tek për to. Prandaj dhe them se solidariteti dhe empatia që i adresohet njeriut si qenie njerëzore nuk duhet të ngatërrohet me nocione kolektive njësish etniko-politike si fqinjësia.”
Mund të diskutojmë sa të doni, nëse biem apo nuk biem dakord në këtë që unë mendoj, por nuk ka njeri që gëzon një shëndet mendor normal, që të mos kuptojë se këtu nuk ka kurrfarë ngazëllimi për viktimat apo urrejtje për grekët. Në bindjet e mija unë mbroj nacionalizmin humanist, që kërkon një rregullim të shtetit-komb në harmoni me të drejtat dhe dinjitetin e kombeve të tjerë, përfshi këtu madje dhe ata me të cilat kemi probleme. Nuk ka kuptim sesi të jem antigrek, e aq më tepër të gëzohem për viktima të pafajshme nga një fatkeqësi dramatike si kjo.
Ajo çfarë kam shprehur në statusin tim në facebook është se përballë tragjedish të tilla nuk ka përse të hyjë në referencë fqinjësia. Natyrisht, ta kesh më pranë tragjedinë të bën më të ndjeshëm sesa kur ajo ndodh, bie fjala në Afrikë apo Australi, pavarësisht se, virtyti e do që, tragjedinë ta vlerësosh njëlloj, kudo ku ajo ndodh. Por, kur “fqinjësia” përdoret si nocion përtej gjeografisë dhe këmbimeve normale mes popujve, termi prodhon një nonsens. Për këtë e shoh si të tepërt përfshirjen e fqinjësisë në empatinë normale njerëzore ndaj viktimave.
Nga ana tjetër, në një plan konceptual, unë e shoh si pa sens dhembshurinë e shprehur në mënyrë kolektive ndaj një populli të tërë, gjë që bën pa dashur spostimin e çështjes, nga rrafshi human në një truall politik. Viktimat janë individuale dhe nuk mund t’i përkasin nocioneve kolektive të konstruktuara, me të cilat ne shenjojmë grupe njerëzish, siç është edhe koncepti “popull grek”, “popull shqiptar” e të tjera. Populli nuk ekziston si një njësi organike, ndaj nuk mund të thuash se ai po vuan një tragjedi ndaj së cilës duhet të solidarizohemi, si populli ndaj popullit.
Ky është qendrimi im dhe çdo përpjekje për të abuzuar duke e paraqitur atë si antigrek apo edhe më keq, si antihuman, është një abuzim bastardësh të motivuar politikisht. Politika e shantazhit që media të tilla i bëjnë çdo njeriu që nuk i shkon pas avazit pushtetit, vret klimën e debatit dhe lirinë e të shprehurit, duke i bërë të gjithë ata që kanë diçka për të thënë, të stepen dhe të tërhiqen në privatësinë e tyre.
Opinioni duhet të reagojë ndaj kësaj klime që po vret mendimin e lirë duke ia lënë në duar hapësirën e mendimit dhe reagimit militantëve që zbrazin mllefe e fyerje nga më patetiket, pa kuptuar fare se çfarë po sulmojnë, e madje edhe pa lexuar as shkrimin e atij që fyejnë. Nëse kjo klimë tolerohet, opinioni publik do të mbetet peng i psikopatëve, injorantëve dhe analfabetëve.
