Nga Çapajev Gjokutaj
“U bënë dy javë që jam tek ime bijë, në Austri. Darkave nuk dëgjoj lajme dhe nuk ndjek tevatyret televizive me politikë e politikanë. Dhe ndihem i ndërdyshur. Më ngjan vetja si ata që sapo lënë duhanin. Më njerën anë vuajnë mungesën, më anë tjetër gëzojnë ikjen nga vesi e varësia.
Dhe nis e përsias: pse merremi aq shumë me politikë, për zakon apo për interes? Një mëndje më thotë nga që e kemi traditë të stërmotshme. Denbabaden politika në skërkat tona ka qenë biznesi më fitimprurës.
Në vaktin e parë, t’i sherbeje Baba Dovletit, ta shpërblente duke të dhenë toka, katandi e ofiqe. Sot shumica e politikanëve hyjnë në zanat brekëgrisur e bëhen milionerë.
Edhe aradhat e militantëve rropaten e shpresojnë të marrin në shkëmbim ndonjë tender a konçesion, apo qoftë edhe ndonjë vend pune.
Madje edhe shumë fukarenj i presin zgjedhjet, – rastin e vetëm kur merren me politikë -, si kohë alleshverishi: shit votën për ca pare të thata a për një thes miell.
Seicili jep diçka dhe pret të marrë sipas sërës, sipas tarafit ku bën pjesë, a sipas takatit. Ndaj të gjithë mbetemi me sy e veshë nga politika.
Si e tha ai sazexhiu? ‘Merr pushtetin dhe një herë, të na hedhç ndonjë thelë’. Me që politikën e kemi kthyer në biznes, vendin dhe shtetin i kemi bërë berra, i therim dhe i ndajmë periodikisht me thela e me llokma.
Në vendet për së mbari demokracia nxit të bësh biznes në treg dhe në ekonomi, tek ne biznesi po bëhet në politikë e me politikën. Atje shtohen sipërmarrësit, këtu sejmenët.
Me një fjalë kutërbon në çdo anë. Si në vaktin kur vorba e fasuleve vihej në zjarr përditë.
Por hera-herës them se mbase i shoh gjërat më zi seç janë, nga që gjithë ditën ndihem i vetmuar e s’kam me kë këmbej dy fjalë.
Mezi pres të kthehem mes atij kutërbimi🤪Të fala të gjithëve. Edhe Netës.”
Kështu më shkruan Lilua dhe mua m’u kujtua se vargjet e Naimit ‘ti Shqipri më jep nder…’ buronin sa nga malli i mërgimtarit aq edhe nga mllefet për disa nga bashkëkohësit.
( Nga cikli ‘Kafe për llafe’ )
